Een goed gesprek met… Ria Hoogeveen

Bij de Zevenster draait de zorg om mensen. Om onze bewoners en hun familie en mantelzorgers, onze thuiszorgcliënten, onze medewerkers, onze vrijwilligers en behandeldiensten. In de serie ‘Een goed gesprek met…’ willen wij u graag met deze mensen laten kennismaken en u meer inzicht geven in het reilen en zeilen van onze zorginstelling. Voor de tweede aflevering van deze serie ‘is Cora Heppe, Coördinator Team Welzijn binnen de Zevenster, in gesprek gegaan met Ria Hoogeveen, vrijwilligster binnen de Zevenster.

Vertel iets over jezelf

Ik ben Ria, 52 jaar en ik  twee kinderen waar ik als alleenstaande moeder voor zorg. Ik ben een echte ‘Zevenhuizenaar’, ik ben in het dorp geboren en getogen. Als vrijwilligster ben ik elke week op donderdag en vrijdag in de grote zaal van De Zevenster te vinden. Ik doe dit inmiddels al een jaar of zeven. Op de ene dag schenk ik koffie aan bewoners en ouderen van buiten en op de andere dag helpt ik mee in het restaurant .

Hoe ben jij in de Zevenster terecht gekomen?

Ik ben ooit als conciërge op een school begonnen. Maar helaas kon de school mij nadat de Melkert banen waren afgeschaft niet meer betalen en had ik zodoende even geen werk. Natuurlijk wilde ik wel graag wat voor de maatschappij doen. Mijn voorkeur was vrijwilligerswerk doen in een verzorgingshuis met de oudere mensen. Want daar heb ik altijd wat mee gehad. Mijn hobby was handwerken, maar toen ik informeerde bij de Zevenster was die vrijwilligersfunctie helaas net naar iemand anders gegaan. Toen werd ik gevraagd voor de koffie en het restaurant en heb toen geen moment getwijfeld. En daar ook nog nooit spijt van gehad.

Wat vind je mooi aan vrijwilligerswerk?

Het mooiste wat ik zie en waar ik het werk voor doe is een glimlach. Elke dag vraag ik aan de bewoners of het eten gesmaakt heeft en elke dag krijg ik een lach terug. Zelf vind ik het ook belangrijk om bij tegenslag positief te blijven. Dat heb ik van mijn vader, Cees Hoogeveen. De bewoners hebben mijn vader gekend en herkennen hem in mij. Dat is heel grappig.

Het voelt gewoon heel fijn om er voor de ouderen te zijn. Die hebben behoefte om even wat aandacht te krijgen en om hun verhaal te kunnen vertellen. Gisteren vertelde een bewoner heel blij dat haar dochter uit Australië voor haar verjaardag in Nederland was. Het is heerlijk om zo mee te kunnen leven met de mensen.

Heb je nog een persoonlijk ervaring die je wilt delen?

Het meest ontroerd was ik toen ik 50 jaar was geworden en een bewoner op zijn mondharmonica muziek ging spelen! Kippenvel kreeg ik ervan.

Wat heb je geleerd van het vrijwilligerswerk?

Met name dat het voor ouderen best zwaar is om oud te worden. Ik heb ondertussen geleerd wat het is om echt met aandacht naar iemand te luisteren. En door wat de ouderen hebben meegemaakt leer ik ondertussen ook beter naar mijn lichaam te luisteren!

Op 31 januari 2017   /   Een goed gesprek met..., Nieuws   /   Geef een reactie